زبور شريف

اتۀويشتم زبور

د حضرت داؤد يو زبور

د مدد دپاره دُعا

۱ زۀ تا ته زارى کومه، اے مالِکه خُدايه زما حفاظت کوونکيه،

خپل غوږونه دې په ما مۀ کڼوه.

کۀ چرې تۀ پاتې شې خاموشه،

زۀ به هم د هغه چا په شان شم چې روان وى قبرستان ته.

۲ زما دُعا واوره او په ما رحم وکړه کله چې زۀ تا ته د مدد دپاره فرياد وکړم،

چې کله هم زۀ خپل لاسونه ستا مقدس مقام په لورې پورته کړم.

۳ ما لرى مۀ غورزوه د بدکارانو سره،

او څوک چې بد کوى کارونه د هغوئ سره،

څوک چې کوى په خولۀ خوږې خبرې ګاونډيانو سره

خو په زړۀ کښې جوړوى منصوبې د فسادونو سره.

۴ هغوئ ته د هغوئ د عملونو سزا ورکړه

هغوئ ته د هغوئ د بدو کارونو په اندازه بدله ورکړه،

هغوئ ته د خپلو بدو عملونو او کارونو بدله ورکړه

کوم ‎چې دوئ د نورو سره کړى دى هغوئ ته د هغه څۀ سزا ورکړه.

۵ ځکه چې هغوئ د مالِک خُدائ د کارونو نه بې‌پرواه دى

او د هغۀ د لاسونو کړې کارونه نۀ وينى،

هغه به هغوئ ښکته راګزار کړى،

او هيڅکله به بيا آباد نۀ شى.

۶ ثناء صِفت دې مالِک خُدائ ته وى،

ځکه چې د رحم دپاره هغۀ زما ژړا واورېدله.

۷ مالِک خُدائ زما قوت دے زما ډال دے،

زما په هغۀ د خپل ټول زړۀ سره يقين دے،

هغۀ ما سره مدد وکړو، او زړۀ مې خوشحاله دے،

زۀ به د ثناء صِفت سندرو سره د هغۀ شکريه ادا کړم.

۸ مالِک خُدائ خپلو خلقو له طاقت ورکوى،

هغه د خپل مسح شوى بادشاه يوه محفوظه قلعه وى.

۹ بچ کړه خپل خاص خلق او ورته برکت ورکړه،

شپون د هغوئ جوړ شه تل يې په خپلو لاسونو کښې اوچت کړه.